UM Nidzica

cittaslowpolska.pl

Imieniny

Dziś jest: czwartek, 28.03.2024
Imieniny: Anieli, Jana

Pogoda

Kalendarium

Kalendarz Burmistrza Nidzicy
sierpień 2020Następny»
PON WT ŚRO CZW PT SOB ND
1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31
Brak wydarzeń w wybranym okresie

Banery

  • NOK
  • ZOOiS
  • Biblioteka
  • Baner
  • hala
  • Baner
  • Baner
  • Nida
  • wioska
  • lgd
  • -

Ruszyły konsultacje dotyczące zmian komunistycznych nazw ulic

Burmistrz Nidzicy Jacek Kosmala ogłosił konsultacje społeczne, które mają na celu zebrać uwagi i opinie dotyczące zmian nazw ulic noszących nazwiska komunistycznych zbrodniarzy. Jest to pierwszy etap procedury, która, jeśli mieszkańcy wyrażą zgodę, doprowadzi do dekomunizacji nidzickich ulic.

 

W pierwszej kolejności na spotkania konsultacyjne zaproszeni zostali pełnoletni mieszkańcy ulic: Karola Świerczewskiego, Pawła Findera, Juliana Marchlewskiego i Marcelego Nowotki. Spotkania odbędą się 24 i 25 listopada.

Dlaczego Nidzica do tej pory nie poddała się procesowi dekomunizacji? Jak to najczęściej bywa, jeśli nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze. Niestety, nie istnieje żadna ustawa regulująca tę sprawę lub wręcz nakazująca zmiany i zabezpieczająca w budżecie odpowiednie fundusze na pokrycie kosztów ich przeprowadzenia. W takim wypadku rozwiązanie problemu spada na lokalne samorządy. Niestety, te najczęściej zaniechanie działań tłumaczą brakiem funduszy w miejskiej kasie. Mieszkańcy również nie kwapią się do dokonania zmian. Można znaleźć trzy powody wpływające na taką postawę. Pierwszy to przyzwyczajenie. Nidziczanie już tak długo mieszkają pod takimi adresami, mijają ulice o takich nazwach, że przyzwyczaili się do nich do tego stopnia, że już ich nie widzą, nie zwracają na nie uwagi. Drugi, znacznie poważniejszy, to niewiedza. Wielu naszych mieszkańców zapomniało, bądź nie wie, kto to był Świerczewski, Marchlewski czy Nowotko, w związku z czym nie widzą problemu, by mieszkać pod adresami upamiętniającymi ich nazwiska. Trzecim problemem są pieniądze. Zmiana nazwy ulicy wiąże się z wydatkami i to nie tylko związanymi ze zmianą dowodu osobistego, ale i np. w zapisach w księgach wieczystych, prawach jazdy, dokumentach geodezyjnych itp. Trudno się dziwić, że mieszkańcy nie chcą ponosić kosztów, które niesie za sobą zmiana. O ile można w pełni zrozumieć niechęć do pokrywania kosztów dekomunizacji nazw ulic, to już gorzej sprawa wygląda w przypadku, gdy komuś nie przeszkadza to, że w adresie, pod którym mieszka, widnieje nazwisko zbrodniarza. Ciekawe, czy wyglądałoby to podobnie, gdyby zamiast gen. Karola Świerczewskiego ulica nosiła nazwę gen. Erwina Rommla, zamiast Pawła Findera – Hansa Franka lub zamiast Juliana Marchlewskiego – Heinricha Himmlera?

Warto pamiętać o tym, że „działacze” komunistyczni wyrządzili Narodowi Polskiemu tyle złego co choćby wymienieni wyżej naziści. W przypadku tych drugich nikt nawet przez chwilę nie pomyśli, by jakakolwiek ulica nosiła ich nazwiska! W dodatku byłoby to niezgodne z prawem, podobnie jak szerzenie symboli i ideologii komunistycznej.

 

 

Pozostałości PRL – u na nidzickich ulicach

Generał Karol Świerczewski, ps. „Walter” (1897– 1947) - sowiecki generał, uczestnik rewolucji bolszewickiej i wojny z Polską w 1920 r., skierowany przez ZSRS do dowodzenia jednostkami międzynarodowymi podczas wojny domowej w Hiszpanii oraz z polskimi formacjami wojskowymi tworzonymi u boku Armii Czerwonej. Świerczewski zatwierdzał wyroki wydane za „przestępstwa polityczne” na jego podkomendnych, m.in. wywodzących się z szeregów AK. Mimo że przysługiwało mu prawo łaski, wielokrotnie zatwierdzał wyroki śmierci wydane za tego rodzaju „przestępstwa”. Był w ten sposób współodpowiedzialny za zbrodnie sądowe. Tylko między 9 grudnia 1944 roku a 26 marca 1945 roku złożył swój podpis na 39 wyrokach śmierci wydanych z przyczyn politycznych – z tego 29 zostało wykonanych.

Marceli Nowotko, ps. „Marian”, „Stary” (1893–1942) – polski i sowiecki zawodowy funkcjonariusz komunistyczny, członek Komunistycznej Partii Polski oraz Wszechzwiązkowej Partii Komunistycznej (bolszewików) – WKP(b), współorganizator i pierwszy przywódca Polskiej Partii Robotniczej – PPR. W PRL był kreowany na bohatera narodowego, człowieka walczącego o wolność i niepodległość Polski; jego podobiznę umieszczano m.in. na monetach, a imię nadawano licznym szkołom i ulicom. Z reguły przemilczano prawdziwy charakter jego działalności dywersyjnej, nie eksponowano też udziału we władzach sowieckich tworzonych na gruzach Polski w roku 1920 oraz w latach 1939–1941.

Janek Krasicki, ps. „Kazik” (1919–1943) – młodzieżowy działacz i agitator stalinowski, funkcjonariusz Komsomołu we Lwowie, następnie członek grup dywersyjnych, członek Polskiej Partii Robotniczej i Gwardii Ludowej, formalnie ogłoszony przewodniczącym Związku Walki Młodych. W okresie PRL-u nie eksponowano nadmiernie jego działalności na rzecz ZSRR i aktywności w propagowaniu kultu Stalina, całkowicie przemilczając, że był sowieckim agitatorem w czasach krwawych represji i deportacji ludności polskiej z ziem wschodnich w latach 1939–1941.

Paweł Finder, właściwie Pinkus Finder, ps. Paweł Paul, Paul Reynot (1904 – 1944) - Urodzony w żydowskiej rodzinie, początkowo związał się z ideą syjonizmu. Później członek Komunistycznej Partii Austrii i Komunistycznej Partii Francji. W 1928 r. deportowany z Francji do Polski. W 1934 r. aresztowany przez polską policję, skazany za próbę obalenia ustroju Polski. W czasie wojny przebywał na terenie ZSRR. Zrzucony do Polski objął funkcję I sekretarza PPR po śmierci Nowotki. Zamordowany przez Niemców w 1944 r.

Julian Marchlewski, ps. „Karski”, „Kujawiak” (1866 – 1925) - Z pochodzenia szlachcic polski. Współtwórca Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy, Międzynarodówki Komunistycznej czy Związku Spartakusa. W 1918 zdecydowanie sprzeciwiał się odzyskaniu przez Polskę niepodległości, uważając, że jedynym sposobem rozwiązania kwestii narodowe jest przeprowadzenie rewolucji socjalistycznej oswobadzającej proletariat i narody uciskane spod panowania, zarówno militarnego, jak i ekonomicznego, mocarstw światowych. W 1920 r. postawiony przez Lenina na czele Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski w Białymstoku.

 

  • autor: Katarzyna Cichocka/Głos Nidzicki

Powrót

Stopka strony

baner toplayer
Informacja dot. godzin działania KASY